Archiwum Polityki

Chaplin

+++

Chaplin, obok Marilyn Monroe, Picassa czy The Beatles, stał się symbolem kultury XX w. Podczas swojej kariery nakręcił 81 filmów, w tym 67 przed ukończeniem trzydziestego roku życia. Tylko 5 z nich było filmami dźwiękowymi. Nie można jednak wyobrazić sobie historii kina bez „Włóczęgi”, „Brzdąca”, „Gorączki złota” czy „Świateł wielkiego miasta”. Ośmieszającego faszyzm „Dyktatora” nakręcił Chaplin, zanim Stany Zjednoczone przystąpiły do II wojny światowej. Ponoć Hitler po obejrzeniu tego filmu obiecywał „powiesić Chaplina na najwyższej suchej gałęzi w Ameryce”. Biografia Chaplina to jednak nie tylko błyskotliwa kariera filmowa w Hollywood. Teczki FBI na Chaplina zawierały 1900 stron. W latach 50. reżysera oskarżono o komunizm i w efekcie haniebnego „polowania na czarownice” wygnano z Ameryki. Richard Attenborough, twórca obsypanego Oscarami „Gandhiego”, nakręcony w 1992 r. film „Chaplin„ oparł na książkowej autobiografii wielkiego komika. W mistrzowski sposób skonstruował ekranową opowieść. Momentami zaczyna bawić się materią filmową tak, jakby to Chaplin siadał na reżyserskim stołku. „Prawda jest nudna” – mówi w filmie Chaplin i wówczas akcja przyspiesza naśladując nieme kino. Sukcesu tego filmu prawdopodobnie nie byłoby bez rewelacyjnej gry Roberta Downeya Jr., który za tytułową rolę otrzymał nominację do Oscara. Jednak najbardziej wzruszająca jest niewielka rola matki reżysera, w którą wcieliła się... jego córka Geraldine Chaplin. Film ukazał się w – jak zwykle rewelacyjnie przygotowanej – serii „Q-DVD”: prócz samego dzieła (dialogi czyta polski lektor) są dodatki z planu filmowego, galeria zdjęć, sylwetki aktorów i twórców.

Polityka 8.2005 (2492) z dnia 26.02.2005; Afisz; s. 58
Reklama