Dlaczego pomarańczowy stał się kolorem kampanii wyborczej Wiktora Juszczenki i najmodniejszym kolorem tej jesieni? Jarosław Łesiuk, specjalista od wizerunku, który przygotował kampanię, zapewnia, że testowano różne kolory. Wiadomo było, że z powodu braku dostępu opozycji do telewizji będzie to kampania wieców i wielkich zgromadzeń. Szukano koloru odpowiedniego na takie okazje, jednoczącego ludzi, ciepłego, ale równocześnie symbolizującego siłę i dynamizm. Najlepszym okazał się właśnie pomarańczowy: świeży, intensywny i agresywny. Dobrze współgrał z niebiesko-żółtą flagą narodową. Pomarańczowy najlepiej też komponował się z przesłaniem kampanii: Wierzę. Wiem. Możemy. Tak! Juszczenko. Wtedy pojawił się wyborczy plakat z twarzą lidera na pomarańczowym tle (przetestowany już wcześniej w kampanii parlamentarnej). I pomarańczowe flagi „TAK!” z podkową symbolizującą siłę i powodzenie. Szybko okazało się, że kolor został zaakceptowany przez wyborców, zwłaszcza młodych. Że oddawał ich nastroje i oczekiwania. Rozpoczął się pomarańczowy boom: pomarańczowe wstążki, długopisy, znaczki noszone w klapie. Wreszcie kolor zaczął oznaczać coś więcej niż kampanię wyborczą Juszczenki, stał się symbolem nowej Ukrainy, a w końcu – rewolucji.