Dostojne jubileusze wymagają zacnej oprawy. Warszawska Akademia Sztuk Pięknych postarała się, by stulecie jej istnienia nie przeszło niezauważone. Praktycznie przez cały mijający rok odbywały się w stolicy mniejsze lub większe wystawy prezentujące dorobek tej uczelni. Niektóre z nich (np. „Bunt i powinność” w Zachęcie) stały się nawet ważnymi i pobudzającymi do dyskusji wydarzeniami artystycznymi, a nie tylko pamiętnikarskimi. Ów cykl przypomnień kończy ekspozycja w Muzeum Narodowym zatytułowana „Mistrzowie malarstwa”. To dość klasyczne w zamyśle upamiętnienie jubileuszu. Pokazanych zostanie bowiem sto obrazów autorstwa 38 akademickich pedagogów związanych w przeszłości i obecnie ze stołeczną ASP. Lista obecności na pewno zachęca do spokojnej kontemplacji. Są na niej m.in. Konrad Krzyżanowski, Ferdynand Ruszczyc, Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski, Jerzy Tchórzewski, ale też Leon Tarasewicz czy Jarosław Modzelewski. Kuratorzy zapewniają, że wystawa jest równocześnie „okazją do przypomnienia różnych twarzy polskiej sztuki ubiegłego stulecia”. Warto więc uprzedzić, że wielu owych twarzy także zabraknie, bowiem konserwatywne z natury akademickie ścieżki sztuki dość często rozchodziły się ze ścieżkami, jakimi podążała sztuka nowoczesna. Radzę więc potraktować tę ekspozycję wyłącznie jako okazję do przyjemnego spotkania z dobrym, a niekiedy nawet świetnym malarstwem, ale bez oczekiwań, że będzie to panorama czegokolwiek. Bez zaskoczeń, bez kontrowersji, w miłej atmosferze, jak na jubileusz przystało.
Piotr Sarzyński
++ dobre
+ średnie
– złe