Artykuł Pawła Walewskiego [„Posiłek dożylny”, POLITYKA 47, na temat leczenia żywieniowego] poruszył bardzo ważny społecznie problem dotyczący chorych przewlekle. Polska należy do nielicznych krajów Europy Środkowo-Wschodniej, w których problem żywienia dożylnego w domu został – w granicach obecnie istniejących możliwości – rozwiązany. Nadal jednak nie jest rozwiązany problem leczenia żywieniowego drogą przewodu pokarmowego, który ze względu na swoją skalę jest trudniejszy i kosztowniejszy. Refundacja żywienia dietami specjalnymi (przemysłowymi) w domu musi jednak stać się przedmiotem zainteresowania Narodowego Funduszu Zdrowia, gdyż nie tylko podnosi ono jakość życia przewlekle chorych dzieci i dorosłych, ale także, poprzez poprawę stanu odżywienia, zmniejsza liczbę kosztownych w leczeniu powikłań choroby podstawowej. (...) O wadze tej terapii niech świadczy fakt istnienia w Klinice Pediatrii Centrum Zdrowia Dziecka osobnego „oddziału żywienia”, w którym przygotowuje się chore dzieci i ich rodziców do leczenia żywieniowego w domu.