W nowojorskiej galerii Storefront for Art And Architecture otwarta została wystawa „Architektura i Rewolucja na Kubie” (1959–1969), przygotowana przez architekta i historyka Eduardo Luiz Rodrigueza. Wystawa zawiera ponad 200 fotografii i kaset wideo prezentujących architekturę pierwszej dekady po obaleniu Batisty. Fidel Castro wytyczył kierunki zmian wkrótce po objęciu władzy w 1959 r.: odejście od architektury burżuazyjnej, żadnych budynków dla inwestorów prywatnych, wszystko dla proletariatu, dla biedoty. – Wskazówki te były pojmowane bardzo ortodoksyjnie – mówi Rodriguez – ale realizowane były również projekty wartościowe, z których 50 pokazanych jest na wystawie, m.in. budynek Szkoły Baletowej, który w intencji projektanta miał stwarzać „poczucie wybuchu”, bloki mieszkaniowe z azbestu i cementu (na fot. jeden z modułów mieszkalnych), szpital psychiatryczny w Hawanie, parki i obiekty sportowe. Wystawa w Nowym Jorku zgromadziła wielu twórców „rewolucyjnej” architektury kubańskiej – dziś niszczejącej z powodu wszechobecnej niegospodarności, zaniedbań i biedy. Na taśmach wideo pokazano rozmowy z tymi, którzy z oczywistych przyczyn nie mogli być obecni.