Co łączy rzecznika rządu krytykującego TVP z liderami opozycji krytykującymi przedłużenie misji polskich wojsk w Iraku?
Czy dziennikarz TVP ma prawo relacjonować opinie niechętne rządowi i wyrazić swój pogląd? Tak. Podobnie jak każdy inny dziennikarz. Czy rzecznik rządu ma prawo go krytykować? Oczywiście. Podobnie jak każdy inny rzecznik. Czy prezes TVP ma prawo polemizować z rzecznikiem? Niewątpliwie. Więc nic się nie stało? Przeciwnie.
Czy opozycja ma prawo krytykować pozostawienie polskich wojsk w Iraku? Oczywiście. Czy Polska może być rozczarowana tym, jak nas traktują Amerykanie? Tak. Czy rząd ma prawo być zaskoczony zmasowaną krytyką? Niewątpliwie. Czy zatem nic się nie stało? Przeciwnie.
W sprawie Iraku rząd Marcinkiewicza ma wyjątkowo trudną sytuację. Wysłaniu polskich żołnierzy towarzyszył aplauz zdecydowanej większości polityków i mediów. Argument „za” był właściwie jeden: strategiczny sojusz z USA. Dziś decyzja rządu o przedłużeniu misji poddawana jest powszechnej krytyce. Czy to znaczy, że polska strategia transatlantycka przestała być aktualna?
Jeżeli jechaliśmy do Iraku w imię strategicznego sojuszu, to – jeśli ten sojusz jest nadal aktualny – powinniśmy być z naszym strategicznym sojusznikiem do końca. Ja w taki strategiczny sojusz z wielu powodów nigdy nie wierzyłem, ale skoro już go Polska wybrała i zapłaciła za to niszcząc europejską oś Paryż–Berlin–Warszawa, to albo trzeba ten wybór odszczekać i dokonać innego, albo trwać u boku Ameryki do końca. Tymczasem domagając się jednostronnego wycofania z Iraku, opozycja niszczy naszą wiarygodność jako sojusznika i podważa jedyny sensowny argument, który przemawiał za tym, żeby do Iraku pojechać.
Podobnie, jeśli się bierze udział w wielkim „nowym otwarciu”, które publiczne media ma uniezależnić od władzy, to używając politycznej pozycji do musztrowania prezesa z powodu wypowiedzi dziennikarza, traci się wiarygodność.