Problemy polskiej onkologii wiążą się przede wszystkim z odejściem – przez ostatnie 15 lat – od sprawdzonej, długofalowej strategii walki z rakiem [art. „Haki na raka”, POLITYKA 21]. Najważniejszymi elementami tej strategii jest: upowszechnianie sprawdzonych metod zapobiegania nowotworom; zwiększenie odsetka rozpoznań we wczesnym stadium zaawansowania choroby; upowszechnienie standardowych metod leczenia, oraz zwiększenie dostępności takiego leczenia i kontrola skuteczności interwencji.
Taki program został przedstawiony przez rząd Sejmowi. (...) Chodzi o to, aby miał on zapewnione stabilne finansowanie, gwarantowane ustawą sejmową. (...) Przeciwstawianie Centrum Onkologii i sieci onkologicznej tzw. onkologii uczelnianej, które pojawia się w niektórych wypowiedziach dla mediów, jest problemem sztucznie wykreowanym. Natomiast problem przygotowania lekarzy w dziedzinie onkologii jest rzeczywiście jedną z pięt achillesowych polskiej medycyny. Niestety, przez ostatnich 20 lat tylko nieliczne akademie medyczne potrafiły się z tym problemem uporać. Jego rozwiązanie nie wymaga nakładów, lecz woli porozumienia w poszczególnych środowiskach uczelnianych, w których przedstawiciele różnych specjalności konkurują ze sobą o tzw. pensa dydaktyczne.
Prof. dr hab. med. Marek P. Nowacki, dyrektor
Prof. dr hab. med. Jan Steffen, przewodniczący rady naukowej Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie