Predrag Matvejević porywa się na opisanie miasta opisanego tysiąckrotnie. Zasypanego opowieściami, zatopionego historiami, przysypanego stereotypami. Idzie w Wenecję inaczej, odmiennie, po swojemu, uprawia „trzeźwą archeologię umysłu”. Odwiedzi cmentarzysko mew, stworzy historię weneckiego chleba, opisze mosty, zachody i wschody słońca, posadzki i kamienne chodniki, wytropi niedostępne ogrody weneckie, wypatrzy zioła i kwiaty wrośnięte w mury skruszałe i podmyte. Wyruszy do nieistniejących „starych gospód, które są najpiękniejszymi, dzikimi kwiatami Wenecji”. Podróżuje wraz z dawnymi autorami, historykami. Ta podróż jest bardziej realna od wielu podróży rzeczywistych.
Predrag Matvejević, Inna Wenecja, tłum. Danuta Cirlić-Straszyńska, Pogranicze, Sejny 2005