Archiwum Polityki

TV Polonia

Jak wielu zagranicznych Polaków, którym nie chce się szpecić domów i pejzażu dodatkowymi talerzami, oglądam od czasu do czasu TV Polonia. Jest to kanał uważający się za pośrednika między krajem i polonusami. Nie szczędzi sobie w tej mierze autozadowolenia, proklamując w długich i kiczowatych reklamówkach, że Polskę emigrantom ukazuje i przybliża. Ładnie to, szlachetnie i patriotycznie. Problem w tym tylko: jaką Polskę...

Poniedziałek, 15 października. Gorący okres przedwyborczy, więc zagraniczny Polak wygospodarowuje chwilę czasu, żeby obejrzeć wiadomości. Dziewiętnasta trzydzieści, włącza odbiornik. Wiadomości nie ma, tańczy zespół pieśni i tańca Śląsk. Doprawdy, żaden bodaj zagraniczny Polak nie ma nic przeciwko zespołowi pieśni i tańca Śląsk. Ki czort? Sprawa w końcu się wyjaśnia. Nie czort, ale dokładnie na odwrót. Zespół pieśni i tańca Śląsk tańczył w Watykanie, a jak cokolwiek dzieje się w Watykanie, ważniejsze jest tysiąckrotnie od zobowiązań programowych, nerwów i przyzwyczajeń zagranicznego Polaka, któremu ponoć TV Polonia przybliża.

Na świecie, jeżeli przyjrzeć się programom TV Polonia, istnieją zasadniczo dwa kraje: Watykan i Polska. Czasami jeszcze, od wielkiego dzwonu, Stany Zjednoczone. Poza nimi zieje wielka czarna dziura, do której wyprawia się tylko, sypiąc wątpliwej jakości anegdotkami, redaktor Cejrowski. Przepraszam, żeby być w pełni obiektywnym, przyznać muszę, że pojawiają się też sporadycznie migawki punktowe. I tak Rosja składa się z Katynia oraz łagrów w okolicach Workuty i z Czeczenii. Afryka jest to kontynent zamieszkany przez polskich misjonarzy i poczciwe dzieci, które owi misjonarze uczą paciorka, maryjnych pieśni chóralnych i dobrych manier przy jedzeniu kaszki manny.

Polityka 43.2007 (2626) z dnia 27.10.2007; Stomma; s. 114
Reklama