Z dużym zainteresowaniem przeczytałem artykuł Adama Szostkiewicza [„Biskup gejów”, POLITYKA 47, o powierzeniu w Anglii godności kościelnej homoseksualiście – red.], który od wielu innych napisanych ostatnio na ten temat wyróżnia się chociażby wyważonym tonem oraz obiektywizmem. Jednak w artykuł wkradła się nieścisłość. Autor pisze „żaden z Kościołów chrześcijańskich (ani żadna z wielkich religii zorganizowanych) nie zaakceptował jeszcze oficjalnie i w pełni równouprawnienia osób homoseksualnych”. Otóż są już takie Kościoły (prawie wyłącznie o tradycji ewangelicko-reformowanej) i to od ładnych paru lat i nie są to bynajmniej kościoły niszowe, ale stare, szacowne. Zjednoczony Kościół Chrystusa w USA już w 1972 r. ordynował pierwszego otwartego homoseksualistę na pastora i od lat podkreśla, że orientacja seksualna nie dyskwalifikuje kandydata lub kandydatki na urząd pastora. Podobną politykę prowadzi również od 1988 r. największy protestancki Kościół w Kanadzie – Zjednoczony Kościół Kanady. W Europie podobne podejście miały od końca lat 70. dwa największe Kościoły reformowane w Holandii oraz tamtejszy Kościół luterański (wszystkie trzy w przyszłym roku zjednoczą się w jeden Kościół, który podtrzymuje te tradycje). Podobne stanowisko zajął na początku lat 90. Zjednoczony Kościół Reformowany w Anglii, ale po kilku latach wycofał się z tego, zostawiając wszakże już ordynowanych (wyświęconych) pastorów gejów i lesbijki na stanowiskach.
Kazimierz Bem
redaktor serwisu „kościół.pl”
www.kosciol.pl
•
„Zainteresowanie” w Polsce i w reszcie świata konsekracją bp.