Z powodów strategicznych 30-letni Siergiej Gurgurow z Mołdawii powinien dość szczegółowo opowiedzieć o torturach, którym był poddawany i zaapelować, by Polacy w trakcie maratonu organizowanego przez Amnesty International wysłali w jego sprawie jak najwięcej listów. Być może wówczas prokurator generalny Andreas Valeriu Gurbulea zgodzi się na przeprowadzenie śledztwa, by ustalić, który z funkcjonariuszy w trakcie przesłuchania uszkodził Siergiejowi kręgosłup, który go podduszał, który raził prądem, a który okładał po głowie. Zresztą gdyby w ciągu minionych trzech lat kogokolwiek z władz mołdawskich to zainteresowało, Gurgurow opowiedziałby tę historię ze szczegółami. Jednak nikt nie chciał go wysłuchać.
Po latach walki Siergiej przestał więc wierzyć w jakąkolwiek pomoc i w jakąkolwiek sprawiedliwość. – Dlatego że to jest jedna mafia – mówi. – Prokuratorzy i policjanci, wszyscy są w znakomitych relacjach i nie będą się nawzajem ścigać. Więc zamiast apelu o wsparcie, Siergiej Gurgurow woli apelować o rozwagę, ostrożność i unikanie patroli policyjnych na terenie Kiszyniowa. I nawet trochę się obawia zapowiadanej w jego sprawie akcji medialnej. Bo jeśli tych listów z Polski przyjdzie zbyt dużo, to mogą być z tego jeszcze większe kłopoty niż wózek inwalidzki, na który trafił po wizycie w komisariacie policji.
– Jeśli wyczują, że podejmuję akcję przeciwko nim, moje życie będzie zagrożone – mówi Siergiej. – Oni są mściwi, a ja jako żywy dowód bezprawia nie jestem bezpieczny.
To działa
Z akcją pisania listów w obronie praw człowieka Siergiej Gurgurow nie ma nic wspólnego. Z informacji zbieranych od lat przez Amnesty International wynika, że pisanie listów to jeden z najskuteczniejszych sposobów upominania się o prawa człowieka.