Cecilia Bartoli, Orchestra La Scintilla, Adam Fischer, Maria, Decca 2007
Maria Malibran-Garcia (1808–1836) była córką hiszpańskiego tenora Manuela Garcii i siostrą Pauline Viardot, również śpiewaczki i przyjaciółki Chopina. Jej głos określano jako mezzosopran, ale skalę i wirtuozerię wykazywała niemal nieograniczoną. Malibran stała się prawdziwą legendą epoki. W swym tragicznie krótkim i intensywnym życiu odnosiła sukcesy głównie w rolach belcantowych, ale śpiewała też partie w operach Mozarta. Cecilia Bartoli zajęła się jednak przede wszystkim jej repertuarem romantycznym. Na płycie „Maria” znajdują się popularne arie z „Lunatyczki”, „Purytan” czy „Normy” Belliniego, ale także zupełnie nieznane – Giovanniego Paciniego, Giuseppe Persianiego i Laura Rossiego, pieśń hiszpańska autorstwa jej ojca, aria w stylu tyrolskim (z jodłowaniem!) Johanna Nepomuka Hummla czy piosenka „Rataplan” autorstwa samej Malibran. Płyta jest właściwie pięknie wydanym albumikiem, wysmakowanym pod względem graficznym podobnie jak repertuarowym. To stała cecha wydawnictw z udziałem Bartoli – jak i jej wirtuozeria i wdzięk, tylko barwa głosu artystki, niestety, ma mniej blasku niż w poprzednich nagraniach.