Przejdź do treści
Reklama
Reklama
Archiwum Polityki

Kontrastowy Anderszewski

Piotr Anderszewski, Beethoven, Virgin Classics 2008

Druga po „Wariacjach na temat walca Diabellego” płyta Anderszewskiego, poświęcona wyłącznie twórczości Beethovena, dzieli się na dwie części. Pierwsza – to cykl późnych Bagatel op. 126, refleksyjnych solowych miniatur, druga to I Koncert fortepianowy, wykonany z orkiestrą Die Deutsche Kammerphilharmonie, tradycyjnie dyrygowaną przez solistę od fortepianu – dzieło młodego, pełnego sił witalnych Beethovena. W obu częściach pianista przyjął podobną taktykę: budowania formy na kontrastach. Beethoven jawi się w jego interpretacjach jako twórca wybuchowy, skłonny do skrajności, zdolny do najpiękniejszych lirycznych uniesień, a za chwilę harcujący w rubasznych podskokach lub wdający się w muzyczną awanturę. To opowieść jakby namalowana w czerni i bieli, bez kolorów pośrednich, niemniej bardzo interesująca.

Polityka 28.2008 (2662) z dnia 12.07.2008; Kultura; s. 51
Reklama