Archiwum Polityki

Kontrastowy Anderszewski

Piotr Anderszewski, Beethoven, Virgin Classics 2008

Druga po „Wariacjach na temat walca Diabellego” płyta Anderszewskiego, poświęcona wyłącznie twórczości Beethovena, dzieli się na dwie części. Pierwsza – to cykl późnych Bagatel op. 126, refleksyjnych solowych miniatur, druga to I Koncert fortepianowy, wykonany z orkiestrą Die Deutsche Kammerphilharmonie, tradycyjnie dyrygowaną przez solistę od fortepianu – dzieło młodego, pełnego sił witalnych Beethovena. W obu częściach pianista przyjął podobną taktykę: budowania formy na kontrastach. Beethoven jawi się w jego interpretacjach jako twórca wybuchowy, skłonny do skrajności, zdolny do najpiękniejszych lirycznych uniesień, a za chwilę harcujący w rubasznych podskokach lub wdający się w muzyczną awanturę. To opowieść jakby namalowana w czerni i bieli, bez kolorów pośrednich, niemniej bardzo interesująca.

Polityka 28.2008 (2662) z dnia 12.07.2008; Kultura; s. 51
Reklama