Rafał Blechacz, Haydn, Beethoven, Mozart Sonatas, Deutsche Grammophon 2008
Druga płyta zwycięzcy ostatniego Konkursu Chopinowskiego i laureata Paszportu „Polityki”, nagrana w ramach kontraktu z prestiżową firmą Deutsche Grammophon, a zarazem pierwsza jego pokonkursowa płyta niechopinowska, zaskakuje. Najwidoczniej młody artysta chce odejść od wizerunku, jaki zwykło się już łączyć z jego osobą: delikatnego romantyka i subtelnego interpretatora impresjonizmu. Jego interpretacja klasycznych sonat to trochę jakby prężenie muskułów: dźwięk masywny, tempa w skrajnych częściach czasem nawet nazbyt szybkie, choć przy tym technika nieskazitelna. To granie dalekie od tego, co zwykliśmy uważać za stylowość: Sonata Es-dur Haydna brzmi jak Beethoven, Mozart chwilami nawet brutalniej. Ale jest to konsekwentnie przeprowadzona koncepcja, która może przekonywać, choć bezwzględnego zachwytu nie budzi.