Wchłonąć przez rozproszenie

Głosujcie wszędzie, tylko nie zaraz za płotem lotniska, jeśli nie chcecie wykończyć członków komisji wyborczych – apelowali do uczestników największego polskiego festiwalu Open’er gdyńscy samorządowcy.

Już trzy minuty po zamknięciu urn wyborczych przeciągły ryk radości wyrwał się z tysięcy gardeł i przeleciał nad lotniskiem w Babich Dołach. Ta eksplozja szczęścia zbiegła się w czasie z ogłoszeniem we wszystkich kanałach telewizyjnych szacunkowych wyników wyborów. Jednak to nie ogłoszenie w telewizji zwycięstwa Bronisława Komorowskiego uradowało tak ludzi na lotnisku, a pojawienie się na scenie wokalisty Pele Almqvista ze szwedzkiej grupy The Hives. Zbieg okoliczności sprawił, że Pele uniósł białą koszulę i pokazał pępek, doprowadzając uczestników Open’er Festivalu w Gdyni do ekstazy, akurat w chwili, gdy Polska dowiedziała się, kto został zwycięzcą prezydenckiego wyścigu. Interpretowanie więc tego okrzyku jako odruchu radości młodych ludzi ze zwycięstwa postępowego Bronisława nad wstecznym Jarosławem jest dużym błędem.

Zwłaszcza że ogłoszenie wyników prezydenckiego pojedynku cieszyło się umiarkowanym zainteresowaniem. Organizatorzy nie pozwolili wystawić telebimu, na którym można by było śledzić to starcie. Jedynym miejscem, gdzie pokazywano je na żywo, był namiocik organizacji pozarządowych. Ktoś ściągnął z Internetu telewizyjny przekaz na mały monitor wiszący na ścianie. Przed tym ekranem stały dwie osoby. W milczeniu obserwowały, jak rosną słupki obu kandydatom.

– Nie ma specjalnego zainteresowania wyborami na Open’erze – mówi Robert Zydel, etnograf, który od wielu lat bada zachowania festiwalowej młodzieży. – Informacja, że młodzież się nagle przebudziła, była mocno naciągana. Oni nie są źli, ale są inni, niż sobie to wyobrażamy. Przyjechali tu, żeby się bawić i wyrwać z codzienności.

W oczekiwaniu na inwazję

Dokładniejsze rachunki zaczęto prowadzić w gdyńskim ratuszu po pierwszej turze wyborów.