Nad ranem 5 września 1972 r. ośmiu ubranych w sportowe stroje terrorystów z palestyńskiej organizacji Czarny Wrzesień bez większych przeszkód weszło na teren wioski olimpijskiej w Monachium. Terroryści skierowali się wprost do budynku, w którym zakwaterowani byli izraelscy sportowcy. Części zawodnikom i trenerom udało się uciec, ale zamachowcy wzięli 11 zakładników (w pierwszej kolejności zabili trenera zapaśników Mosze Weinberga i ciężarowca Josefa Romano, którzy próbowali walczyć z terrorystami). Wśród pozostałych zakładników byli David Mark Berger, Ze'ev Friedman, Josef Gutfreund, Eliezer Halfin, Andre Spitzer, Amitzur Shapira, Kehat Szorr, Mark Slavin i Yakov Springer.
Zamachowcy żądali uwolnienia 234 więźniów z izraelskich więzień i słynnych niemieckich terrorystów Andreasa Baadera i Ulrike Meinhof z Czerwonych Brygad – Grupy Baader Meinhoff. Izrael odmówił wszelkich negocjacji. Ostatecznie napastnicy zmienili żądanie (na które przystali niemieccy negocjatorzy), by pozwolono im opuścić Niemcy.
Przeprowadzoną akcję odbicia zakładników na lotnisku w bazie NATO w Fürstenfeldbruck uważa się za wielką porażkę niemieckich służb (Niemcy nie zgodzili się na udział izraelskich komandosów, a sami nie mieli jednostki specjalnej, której mogliby użyć w takiej sytuacji, wozy opancerzone przybyły na miejsce za późno, pięciu snajperów, których było w ogóle za mało, nie miało środków łączności ani odpowiedniego sprzętu). W wyniku strzelaniny, jaka wywiązała się między terrorystami a snajperami, zabito pięciu zamachowców, trzech aresztowano, zginął jeden policjant. Napastnicy zabili też wszystkich pozostałych dziewięciu zakładników, którzy w jednym z helikopterów czekali na płycie lotniska.
Izraelską odpowiedzią na zamach była przeprowadzana przez Mossad operacja Gniew Boży, której celem było wyeliminowanie osób odpowiedzialnych za tę masakrę. Operację tę zakończyło zabicie w 1979 r. Ali Hassana Salemeha, jednego z organizatorów zamachu.
