Mury, otaczające całe miasto, liczą około 4 km długości. W czasach Joannitów podzielono je na odcinki, za które odpowiadały poszczególne „języki”. Wycieczka wokół nich w letnim słońcu stanowi spore wyzwanie, ale widoki są niebywałe.

Wieża Hiszpanii, otoczona dobudowanym później bastionem – tu łączą się ze sobą średniowiecze i renesans. Po prawej potężne dzieło fortyfikacyjne (tenaille), chroniące kurtynę (mur pomiędzy dwoma bastionami) na posterunku Hiszpanii.

Herb Wielkiego Mistrza Pierre d´Aubussona na murze wieży Hiszpanii. Nad herbem znajduje się kapelusz kardynalski, jakim papież Innocenty VIII nagrodził w 1489 r. bohaterskiego obrońcę Rodos.

Potężne fortyfikacje miasta Rodos wzorowano na niezdobytych murach Teodozjusza. Po upadku Konstantynopola (1453 r.) Joannici rozpoczęli intensywną przebudowę umocnień, dostosowujac je do obrony przed turecką artylerią.

Strzelanie do herbów i figur świętych było ulubioną rozrywką tureckich żołnierzy w czasie i po oblężeniu w 1522 r. Na zdjęciu zniszczony kulami z muszkietów herb Wielkiego Mistrza Pierre d´Aubussona.

Wieża Św. Mikołaja, wsławiona bohaterską obroną w czasie oblężenia w 1480 r.

Wieżę, strzegącą wejścia do portu Mandraki, Turcy próbowali zwalić ogniem z dział i zdobyć atakiem z mostu zbudowanego na łodziach. Krwawą lekcję zapamiętali tak dobrze, że w czasie oblężenia w 1522 r. nie próbowali już szturmować tej pozycji.

Kaponiera, czyli bunkier do prowadzenie ognia równolegle do linii fosy, wybudowana w 1514 r.

Słynna artyleria Zakonu Joannitów po oblężeniu w 1522 r. pozostała niemal w całości na Rodos. Dziś, rozproszona, jest ozdobą różnych europejskich muzeów. Na zdjęciu moździerz z czasów Wielkiego Mistrza d´Aubussona (1476 – 1503), w paryskim Muzeum Armii.

Pałac Wielkich Mistrzów, w XV i XVI wieku ważna część fortyfikacji miasta Rodos, został poważnie uszkodzony w połowie XIX w. W latach 20. XX w., w okresie okupacji włoskiej, odbudowany wraz z dzielnicą rycerską.

Bryła pałacu został zrekonstruowana z dbałością o historyczne szczegóły, jednak jego wnętrze, zupełnie niewykorzystane jako przestrzeń muzealna, jest raczej fantazją na temat letniej rezydencji Wiktora Emanuela…

Dziedziniec Pałacu Wielkich Mistrzów.

Infirmeria, czyli imponująca sala główna szpitala. Joannici słynęli z doskonałej opieki, jaką otaczali chorych, a ich wiedza lekarska znacznie przewyższała kompetencje medyków ówczesnego Londynu, Paryża czy Rzymu.

Rzymska marmurowa kopia (I w. n.e.) słynnej Afrodyty z Rodos rzeźbiarza Doidalsosa – największy skarb rodyjskiego Muzeum Archeologicznego – została wyłowiona z wód portu przez greckiego rybaka.

Dziedziniec Wielkiego Szpitala.

Wznosząca się do pałacu ulica rycerska, przy której stały zajazdy poszczególnych „języków” (organizacji narodowych wewnątrz zakonu), jest dziś obowiązkowym punktem zwiedzania. Odrestaurowana w latach dwudziestych, prezentuje się wyjątkowo urodziwie.

Zacienione i chłodne wnętrza domów przy ulicy rycerskiej. Średniowieczni krytycy Joannitów lubili podkreślać, że żyją oni w luksusie, nieprzystającym zakonnikom. Niebezpodstawnie.

Brama Morska, jedna z najsłynniejszych i najczęściej fotografowanych. Została częściowo zniszczona w czasie walk w 1943 r. i odbudowana po wojnie.

Brama Wolności została wybita w murach Rodos dopiero w latach dwudziestych. Dbałość o architektoniczną spójność z otoczeniem sprawiła, że na pierwszy rzut oka budowla wygląda na średniowieczną.

Widok na port Mandraki i mury Pałacu Wielkich Mistrzów.

Przejście fosą wokół miasta przypomina nieco wyprawę przez pustynię. Na zmęczonego i spragnionego turystę czekają wewnątrz murów malownicze, zacienione knajpki. A w nich gorąca musaka i zimne piwo Mythos.