W USA każdego roku zawiązuje się ok. 10 mln romansów w pracy. 40 proc. amerykańskich pracowników potwierdza w badaniach, że zdarzyło im się randkować z osobą z firmy. Co dwudziesty przyznaje się do uwikłania w miłosne przygody ze swoim przełożonym. Stany Zjednoczone wypadają blado w porównaniu z Wielką Brytanią, gdzie aż 70 proc. pracowników twierdzi, że miało romans w pracy. Według badań CBOS z 2011 r., 34 proc. Polaków, którzy przyznali się do zdrady partnera, romans nawiązało na gruncie zawodowym. Prym wiodą aktorzy, chirurdzy i pracownicy korporacji. Badacze zgodnie przyznają, że powszechność romansu w pracy stanowi produkt uboczny rewolucji seksualnej, w wyniku której kobiety masowo zasiliły szeregi pracownicze. Sprzyjają mu również: sławetne wyjazdy firmowe i bliskość przestrzenna (boksy w open space’ach). Szansę na romans nasilają ponadto: podobieństwo (w zakresie wieku, stopnia atrakcyjności fizycznej oraz poglądów), stopień współzależności w wykonywanym zadaniu (jak bardzo od wysiłku jednej z osób zależy sukces drugiej), a wspólne doświadczenie – zdaniem profesor psychologii pracy Amy Nicole Salvaggio z University of New Heaven – jest wręcz „osobistym klejem, który spaja dwójkę ludzi”. Na prawdopodobieństwo wystąpienia romansu w firmie mają również wpływ klimat tam panujący oraz kultura ­organizacyjna. Jak nie w pracy, to gdzie Znakiem naszych czasów jest późniejsze zawieranie związków małżeńskich. Oraz fakt, że w pracy spędzamy coraz więcej czasu. David M. Buss, światowej sławy psycholog ewolucyjny z Uniwersytetu Texas w Austin, wykazał w badaniu przeprowadzonym w 37 różnych kulturach, że kobiety na całym świecie pociąga wysoki status oraz cechy świadczące o tym, że mężczyzna ów status może zdobyć i utrzymać: ambicja, pracowitość, zaradność i wysoka inteligencja. Gdzie najłatwiej zabłysnąć ostrością umysłu i ponadprzeciętną zdolnością zarobkowania, jak nie w pracy. Biuro stanowi doskonały poligon doświadczalny dla poszukujących drugiej połówki. Można sprawdzić, jak upatrzony egzemplarz zachowuje się w warunkach stresu, jak zarządza swoim czasem, jak radzi sobie w sytuacjach konfliktowych. Są badacze, którzy na pytanie: co by było, gdyby wykreować środowisko pracy, w którym zawieranie romansów jest praktycznie niemożliwe, odpowiadają: mogłoby to doprowadzić do katastrofy demograficznej. W 1960 r. zaledwie 1 mln Amerykanów w wieku 25–44 lat mieszkał samotnie. Obecnie liczba ta wzrosła ponad siedmiokrotnie. Według szacunków GUS – pomiędzy 1998 i 2004 r. – liczba singli w Polsce wzrosła aż o 30 proc. Biura przepełnione są młodymi singlami, którzy zdaniem Michaela Rosenfelda, profesora socjologii z Uniwersytetu Stanforda, zachowują się tak, jakby przeżywali drugą adolescencję (okres dorastania). Lęk przed Kupidynem W tej sytuacji firmy boją się skandali, utraty reputacji, a zwłaszcza pozwów z tytułu molestowania seksualnego. Menedżerowie obawiają się, że pracownicze romanse będą skutkowały spadkiem efektywności. Tymczasem choć związek zakończyć mogą widowiskowe kłótnie byłych kochanków, a nawet stalking, to w praktyce do takich sytuacji dochodzi niezwykle rzadko. Wbrew bowiem powszechnym opiniom, większość romansów w pracy motywowana jest szczerą chęcią znalezienia drugiej połówki, a nie chwilową potrzebą erotyczną lub pragnieniem nieetycznego przyspieszenia swojej kariery. Z ankiety przeprowadzonej przez American Management Association wynika, że 44 proc. romansów w miejscu pracy doprowadziło do małżeństwa, a kolejne 23 proc. zaowocowało stworzeniem stałych związków. Tylko co trzeci ankietowany przyznał, że jego randkowanie ze współpracownikiem sprawdziło się wyłącznie na krótką metę. Pozwolenie pracownikom na romans może przynieść firmie wiele korzyści. Motywacja do pracy i psychiczna energia zakochanych spektakularnie wzrasta, spada poziom stresu zawodowego, następuje ogromny wzrost satysfakcji. Romans może również polepszyć morale pracowników będących jego świadkami, ponieważ stanowi dowód, że w firmie można znaleźć osobiste szczęście. Pobudza innowacyjność, łagodzi konflikty, poprawia komunikację oraz pracę zespołową. Sporo firm lekceważy te korzyści, przeszacowując ryzyko. Niektórzy pracodawcy zabraniają swoim pracownikom randkowania z klientami oraz osobami zatrudnionymi przez konkurencyjne firmy. Ci, którzy doszli do wniosku, że takie zakazy to walka z wiatrakami, często wymuszają na nich podpisywanie dokumentu, określanego potocznie mianem kontraktu Kupidyna – oświadczenia, że związek jest dobrowolny, partnerzy przyrzekają nie faworyzować się wzajemnie i nie podejmować żadnej akcji prawnej ani przeciwko pracodawcy, ani przeciwko sobie, gdy związek się rozpadnie. Wydaje się więc, że u podłoża kontraktów Kupidyna leży troska korporacji o zabezpieczenie własnych interesów prawnych, a nie uczuciowy komfort pracowników. Zły dotyk szefa Romans w pracy ma jednak również swoją mroczną stronę. Prof. Barbara Gutek z Eller College of Management twierdzi, że nawet 53 proc. kobiet doświadczyło molestowania seksualnego w pracy. Mężczyźni dwukrotnie częściej są agresorami niż ofiarami molestowania. Konsekwencje dla ofiar są poważne. Niepokój, depresja, podenerwowanie, napady gniewu, zwiększona konsumpcja alkoholu, płaczliwość itd. Feministki twierdzą, iż za zjawisko to odpowiadają męska chęć zdominowania kobiet oraz odwieczna walka płci. To po prostu jedno z licznych szowinistycznych narzędzi, mających n