Joanna Drosio-Czaplińska: – Survival, skałki, wspinaczka wysokogórska, nurkowanie głębinowe. Szukamy coraz silniejszych wrażeń. Po co?
Zenon Waldemar Dudek: – Bo jesteśmy odcięci od swojej zwierzęcej, instynktownej natury, a mamy w sobie zwierza, który chce bezpośrednio konfrontować się z mrozem, wycieńczeniem, głodem, samotnością, ciemnością. Taka ekstremalna forma wypoczynku pomaga wrócić do własnego ciała, poczuć je. Mężczyzna potrzebuje inicjacji do męskości, rytuałów i walki. Oczywiście nie każdy, ale są tacy, którzy właśnie w ten sposób realizują swoją naturę, to tworzy i wyraża ich podstawową tożsamość. Tyle że dziś nie można iść sobie na wojnę, prowadzeniem wojen zajmują się politycy i państwo. Dlatego niektórzy organizują nieoficjalne walki, ustawki, burdy. Ale prawdziwy wojownik walczy o szlachetne cele, broni państwa, rodziny, nie atakuje w celach zbrodniczych. Niestety, Zachód stracił klasyczną drogę wojownika już kilka wieków temu. Archetypem wojownika, mówiąc po jungowsku, jest rycerz. Sięgając do średniowiecza, był to szlachetny człowiek, odważny, zabijał tylko wtedy, kiedy musiał. Dbał o niewiasty, stawał w obronie słabszych i dzieci.
Rozbitkowie z Zachodu
Rozumiem, że to taka pierwotna, głęboka potrzeba bycia dobrym, jednocześnie walecznym. Trochę bajka…
Dążenie do doskonałości, stawanie się lepszym, szlachetniejszym, mądrzejszym, silniejszym to głęboka potrzeba człowieka. Na Wschodzie sukcesem jest poznanie samego siebie. Medytacja, joga, sztuki walki. My, ludzie Zachodu, mamy inny wzór szczęścia. U nas trzeba osiągnąć wymierny sukces w świecie zewnętrznym.