Jutro będziesz żył
Myśli samobójcze: jak chronić przed nimi siebie i innych
Kto targa się na swoje życie?
Samobójstwo, nawet obcej osoby, budzi w człowieku trudne uczucia. Nie tylko dlatego, że przez wieki samobójców grzebano za murami cmentarza lub bezczeszczono ich zwłoki. Odczuwamy ogromny lęk przed naszą własną destrukcyjną częścią osobowości, która czasami może pragnąć śmierci. Jakże wielu z nas przychodzi do głowy myśl: A może bym się zabił, miałbym to z głowy. Albo: Jaki jest sens mojego życia? Nieomal każdemu zdarza się bardzo cierpieć, odczuwać np. bezradność, rozpacz w obliczu straty bliskiej osoby. Większość ludzi jest w stanie te uczucia wytrzymać. U osoby, która chce się zabić, emocje są wielokrotnie intensywniejsze. W dodatku nie ma ona wystarczająco rozwiniętej umiejętności samokojenia i nie potrafi szukać wsparcia.
Najczęściej samobójstwa popełniają osoby do 35. roku życia i po 60. roku życia. Ale wśród młodych ludzi (w wieku 15–19 lat) zamach na własne życie jest drugą po wypadkach przyczyną śmierci. Kobiety częściej próbują, mężczyźni są „skuteczniejsi”. W 90 proc. przypadków samobójcy to osoby z rozpoznanymi kłopotami psychicznymi: depresją, schizofrenią, chorobą afektywną dwubiegunową oraz zaburzeniami osobowości typu borderline – impulsywne, bardzo emocjonalne, ze słabą samokontrolą.
Co doprowadza do próby samobójczej?
Za próbą samobójczą stoi najczęściej rozpacz utraty, brak nadziei, że cierpienie może się skończyć, ale też wściekłość nie tylko na siebie, ale również na najbliższych. Za to, że opuścili, odrzucili. Poczucie samotności może być efektem subiektywnego nadawania znaczeń zachowaniom osób bliskich. Z drugiej jednak strony nasze czasy szczególnie mu sprzyjają. Żyjemy w napięciu. Jesteśmy coraz bardziej nieufni, przypisujemy innym wrogie intencje, co powoduje lęk.