Jak zachować odrębność własnego związku wobec rodziców i teściów
Związek dwojga i ich rodzice
Artykuł ukazał się w „Ja My Oni” tom 32. „Jak być wystarczająco dobra rodziną”. Poradnik do kupienia w kioskach, dostępny w Polityce Cyfrowej i w naszym sklepie internetowym.
***
Teresa Olszak: – Może to trywialne stwierdzenie, ale każdy młody człowiek chce mieć udany swój związek i jednocześnie nadal dobrze żyć z rodzicami. Czy jest to możliwe bez większych konfliktów?
Bartosz Zalewski: – W budowaniu nowego związku ważna jest mentalna umiejętność oddzielenia się od swojej rodziny. Następuje to wtedy, gdy młoda osoba, stopniowo dorastając, robi się coraz bardziej samodzielna i niezależna emocjonalnie czy psychicznie. Można powiedzieć, że wyodrębnia się z rodziny po to, by wejść we współzależność z inną osobą. Dzieci dorastają i starają się uniezależnić finansowo, ale również życiowo. Emocjonalnie przestają potrzebować wpływu rodziców na nich, a zarazem swoich – na rodziców.
Jedno z najważniejszych życiowych zdarzeń
Czy człowiekowi trudno się mentalnie odłączyć od rodziny pochodzenia?
To jedno z ważniejszych zdarzeń, które może przybrać formę nawet psychopatologiczną, zdecydowanie utrudniającą życie. Jest takie pojęcie w psychoterapii par i rodzin: niskie zróżnicowanie w rodzinie. Oznacza, że wszyscy jej członkowie muszą mieć to samo zdanie i te same uczucia – nie wolno mieć odmiennych. Dziecko wychowane w takiej przestrzeni nie może zbudować odrębnego świata wewnętrznego i w tym znaczeniu nie może się usamodzielnić.