W ostatnich miesiącach najbardziej elektryzujące plotki dotyczyły relacji rodzinnych księżnej Sussex – Meghan Markle. Jej stosunki z ojcem są złe – rozpisywały się media (matka rozwiodła się z nim, gdy Meghan miała 7 lat). Okładki i nagłówki plotkarskiej prasy były poświęcone temu, co przyrodnie rodzeństwo Meghan sądzi o niej i jej małżeństwie z księciem Harrym. To wszystko dowodzi niezbicie jednego: we współczesnym świecie relacje rodzinne są tak skomplikowane, że dla osób postronnych bywają kompletnie niezrozumiałe. Nie tylko bowiem żyjemy w czasach postrodziny, ale też potoczna wizja tego, jak te nowe relacje rodzinne wyglądają, jest daleka od rzeczywistości.
Czy siostra siostry jest moją siostrą?
Rodzina wielopokoleniowa odchodzi do lamusa. Według ustaleń GUS w miastach trzy pokolenia mieszkające razem to zaledwie 5 proc. wszystkich gospodarstw domowych, na wsiach – 13 proc. Socjologowie mówią wręcz, że nawet rodzina nuklearna, rozumiana – zgodnie z definicją zaproponowaną w połowie XX w. przez antropologa George’a Petera Murdocka – jako para osób przeciwnej płci plus przynajmniej jedno ich wspólne dziecko, przestaje być bezwzględnie dominującym modelem. Według Spisu Powszechnego z 2011 r. rodziny pełne (rodzice plus jedno lub więcej dzieci) stanowią 51 proc. W porównaniu do poprzedniego Spisu Powszechnego z 2002 r. to spadek o 5 proc. Więcej jest natomiast par bezdzietnych – 26 proc. (w 2002 r. było ich 23 proc.). Rośnie liczba dzieci mieszkających tylko z jednym rodzicem, tzw. rodzin monoparentalnych – matka plus dziecko to 20 proc. wszystkich typów rodzin (17 proc. w 2002 r.), ojciec plus dziecko to 3 proc. wszystkich rodzin (2 proc. w 2002 r.).
Jak podaje GUS, udział rodzin niepełnych z dziećmi do lat 24 na utrzymaniu wynosi na wsi ponad 18 proc.