W imię ojca, czyli jak wierzyć, aby zapewnić sobie nie tylko życie wieczne, lecz także szczęśliwsze życie doczesne
Czy warto wierzyć w Boga?
Artykuł ukazał się w „Ja My Oni” tom 36. „Co to jest i jak osiągnąć dobrostan”. Poradnik dostępny w Polityce Cyfrowej i w naszym sklepie internetowym.
***
W XVII w. francuski filozof Blaise Pascal w swoim niedokończonym dziele „Myśli” przedstawił słynny Zakład (zwany także Grą), w którym dowodził, że warto wierzyć w Boga. Nie wierząc w niego, człowiek zyskuje być może większą wolność w życiu doczesnym, ale traci życie wieczne. Wierząc i poświęcając się modlitwie oraz czynieniu dobra, ma jednak na nie szansę. Czy na początku XXI w., w czasach postępującej sekularyzacji społeczeństwa i licznych skandali w Kościele na całym świecie, nadal warto wierzyć? A jeśli tak, to czy tylko przez wzgląd na życie wieczne, czy też może wiara coś jednak daje i w życiu doczesnym?
Czy współczesna psychologia potwierdza stwierdzenie Pascala? Czy też skłania się raczej ku zdaniu Zygmunta Freuda, że religia to zbiorowa iluzja, neurotyczny rytuał, który pomaga ludziom uciec od lęku, ale nie przyczynia się w żaden sposób do rozwoju osobowości?
Odpowiedź na te pytania nie jest prosta. Badania nad religijnością mają w psychologii ponad 100-letnią tradycję, ale z powodu dominacji biomedycznego modelu zdrowia w psychiatrii nie traktowano ich zbyt poważnie. Religijność i duchowość przez lata były uważane za coś nienaukowego, czym psychologia nie powinna się zajmować. Nie uznawano ich też za istotny element terapii. Dopiero koniec XX w.