Przed kilkoma miesiącami prof. Jerzy Limon nagrał dla warszawskiego Teatru Powszechnego wykład, który zaczął słowami: „Zaraza towarzyszyła Szekspirowi przez całe życie”. Od narodzin, wiosną 1564 r. w Stratfordzie dżuma zabrała życie 200 osobom, jednej siódmej mieszkańców. W Londynie epoki Szekspira teatry były zamknięte średnio siedem, osiem miesięcy w roku. A jednak w żadnej z blisko tysiąca zachowanych sztuk z tamtych czasów zaraza nie jest kluczowym elementem fabuły. Według profesora to efekt przerażenia siłą choroby, która znajdowała się poza ludzką kontrolą. 3 marca prof. Jerzy Limon zmarł na Covid-19.
William Szekspir towarzyszył mu niemal przez całe 70-letnie życie. W ostatnich latach – w gmachu Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, który wymyślił i o którego budowę konsekwentnie zabiegał kilka dekad.
„Brakuje słów i trudno zebrać myśli. Odszedł prof. Jerzy Limon, wielka postać dla Gdańska, budowniczy Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, pasjonat i wizjoner, a przy tym pozytywista” – napisała prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz. Ten pozytywizm zawiera w sobie zarówno pracę u podstaw, jak i pozytywne nastawienie, pozwalające zjednywać sobie ludzi i nie poddawać się w obliczu porażek.
W 1979 r. Jerzy Limon obronił doktorat zatytułowany „Geneza i rozwój oddziaływań Teatru Elżbietańskiego w Gdańsku w pierwszej połowie XVII w.”. I od tego czasu działał dwutorowo. Jako wykładowca i kierownik na gdańskiej anglistyce oraz autor historycznych opracowań o epoce elżbietańskiej rozwijał teorię dotyczącą teatru elżbietańskiego i obecności angielskich aktorów w dawnym Gdańsku. Zaś jako założyciel i prezes Fundacji Theatrum Gedanense, organizującej od 1993 r. Gdańskie Dni Szekspirowskie, cztery lata później przekształcone w odbywający się do dziś międzynarodowy Festiwal Szekspirowski – dbał o praktykę.