W ubiegłym tygodniu (28–30 maja) odbył się w Wiśle pierwszy Festiwal Słowa im. Jerzego Pilcha „Granatowe Góry”. Spotkania organizowane na świeżym powietrzu (głównie z racji pandemicznych obostrzeń) cieszyły się dużą frekwencją. Na pewne zdziwienie uczestników i organizatorów, że wydarzenie spotkało się z tak dużym zainteresowaniem, można było usłyszeć westchnienie: „Nic dziwnego, do Wisły ściągnęli »ultrasi« Pilcha”. Stwierdzenie tyle trafne, że dla wielbicieli prozy pisarza było to z pewnością wydarzenie niesłychanie interesujące. W czasie inaugurującego festiwal spotkania poświęconego felietonom Pilcha na łamach POLITYKI Jerzy Baczyński opowiadał o współpracy z pisarzem. „Nikt tak dziś nie pisze, to dla większości osób piszących felietony poziom nieosiągalny” – mówił redaktor naczelny naszego tygodnika. Wspominał też teksty Pilcha o literaturze: „Czyta się je z nostalgią za światem utraconym, kiedy literatura i książki to były rzeczy ważne, takie, o których można było siedzieć i dyskutować. Dziś nikt tak nie będzie pisał o literaturze, bo nikt tego nie oczekuje”.
Literacką refleksję nad prozą i felietonami Pilcha pociągnęło następne spotkanie z Katarzyną Kłosińską i Michałem Rusinkiem. Tu punktem wyjścia były znaki przestankowe – zwłaszcza średnik (symbol festiwalu) w prozie autora. Ten pozornie banalny punkt wyjścia doprowadził do refleksji o słynnej pilchowskiej frazie. „Jeśli Pilch podejmował jakąś literacką formę, to po to, by ją spilszyć” – podsumował Michał Rusinek.
Krążąc wokół tematów bliskich nie tylko Pilchowi, ale też samej Wiśle, zorganizowano cykl rozmów o kwestiach śląskich i śląskiej tożsamości – próbę odnalezienia odpowiedniego języka opowiadania o tych kwestiach podejmowali Anna Dziewit-Meller, Ziemowit Szczerek, Zbigniew Rokita, Dariusz Zalega, Ryszard Koziołek, Zbigniew Kadłubek i Marcin Musiał.