Minęła piąta rocznica pogrzebu naszego przyjaciela, wieloletniego kierownika działu kultury POLITYKI, dziennikarza i krytyka filmowego Zdzisława Pietrasika.
Kiedy po śmierci Zdzisława opublikowaliśmy tom Jego najciekawszych tekstów z POLITYKI: „Coś z tą Polską. Przewodnik po rodakach”, Justyna Sobolewska pisała, że ze zbioru wyłaniają się nie tylko mądrze sformułowane sądy dotyczące kultury, ale również trafne diagnozy społeczne. Układają się one w „krytyczny zbiorowy portret Polaków, którzy ostre podziały przenoszą w sferę obyczajową (przypomnijmy ukuty przez Pietrasika termin „parawaning”) albo budują na nich wizerunek w sferze publicznej” (POLITYKA 2/18). Podkreślała przy tym, że mimo upływu lat teksty Zdzisława wciąż są aktualne – podobnie jak problemy, z którymi się zmagamy.
Zdzisław Pietrasik urodził się tuż po wojnie, 20 listopada 1947 r. w Sadówce. Jak wspominali niedawno Jego bliscy: „Przeżył dzieciństwo w niełatwych warunkach, we wspaniałej wielodzietnej rodzinie na podłódzkiej wsi. Jako dziecko uciekał w książki, nie przepuścił żadnemu objazdowemu kinu, które zawitało do pobliskiego miasteczka. Wspominając biedę i niedostatki młodości (niezapomniane opowieści o nauce przy lampie naftowej czy o tornistrze zbitym z desek), zwykł potem mówić, że w zasadzie udało mu się żyć zarówno w XIX, jak i XXI w. ”.
Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim i studia dziennikarskie na UW. Był pomysłodawcą Paszportów POLITYKI i kuratorem Warszawskich Spotkań Teatralnych. Za swój wkład w rozwój polskiej kultury został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011 r.), a także: Złotym Krzyżem Zasługi (1987 r.) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005 r.