Twarde materiały i glina. Najstarsze znane ślady pisma chińskiego, pochodzące z XIII w. p.n.e. inskrypcje na kościach wróżebnych z czasów dynastii Shang, ryto na łopatkach wołu i skorupach żółwi. Przez trzy wieki zapisywano w ten sposób przede wszystkim wróżby. Sięgano także po inne twarde materiały, jak brąz, kamień, nefryt, na pewno używano materiałów nietrwałych, jak drewno czy bambus. Za kolejnej dynasti – Zhou, brąz zastąpił kości w roli materiału piśmienniczego wyższej klasy.
To artykuł, do którego dostęp mają nasi cyfrowi prenumeratorzy
Chcesz czytać dalej ten tekst?
Chcesz mieć nieograniczony dostęp do wszystkich płatnych artykułów na Polityka.pl i innych korzyści?
Wypróbuj za 1 zł