Literatura chińska ma za sobą ok. 3 tys. lat nieprzerwanego rozwoju. Dorobek pisarzy i poetów z tylu wieków urósł do skali, którą trudno sobie wyobrazić. Dają się na szczęście zauważyć wspólne cechy i motywy, których przybliżenie pozwala naszkicować jakiś obraz tej przebogatej tradycji.
ZAMIŁOWANIE DO HISTORII. Chińczycy kochają swoją historię i miłość tę widać wyraźnie w spuściźnie literackiej Państwa Środka. Długą listę najstarszych zachowanych tekstów otwiera „Księga dokumentów” (Shujing), zawierająca zapisy historycznych tekstów politycznych (przemów, odezw, rozkazów władców i wodzów militarnych) obejmujących okres od XXIII do III w. p.n.e. Dziś wiemy, że jedynie najmłodsza grupa tekstów w tym dziele (od XI w. p.n.e.) może być autentyczna, reszta napisana została prawdopodobnie nie wcześniej niż pod koniec epoki Zhou.
