W 1811 r. napoleońskie dominium, wyrosłe z porewolucyjnej Francji, rozciągało się od Atlantyku po Bug. Społeczeństwo zaś miało nadzieję na tak mu potrzebny czas spokoju, stabilizacji i dobrobytu.
PIERWSZA FAZA REWOLUCJI. Przełom XVIII i XIX w. był dla Francuzów okresem nieustannej politycznej huśtawki oraz gospodarczych i społecznych zawirowań. Rewolucja, symbolicznie kojarzona ze zdobyciem Bastylii 14 lipca 1789 r., tylko w pierwszej swej fazie miała dość łagodne i spokojne oblicze. Większość społeczeństwa przyjmowała z sympatią, a niektórzy zgoła z entuzjazmem, wprowadzane na początku zmiany zmierzające do likwidacji absolutyzmu monarszego, podziałów stanowych, nierówności podatkowych, niewydolności sądownictwa, absurdów ceł wewnętrznych, anachronizmów podziałów administracyjnych, by wymienić jedynie kilka z kontestowanych zjawisk.
Pomocnik Historyczny
„O roku ów: 1812”
(100059) z dnia 27.11.2012;
KU ZWARCIU;
s. 18
