NAPOLEON. ROK 1812. Młodziutki porucznik, który kilkanaście lat wcześniej w Tulonie na czele garstki żołnierzy rozprawiał się z tłumem rojalistów, w 1812 r. był już obrośniętym w tłuszcz i sytym wojennej chwały cesarzem. Kilkunastoletnia droga, jaką przeszedł wychudzony korsykański oficer, aby ostatecznie stać się panem połowy Europy, mocno zmieniła nie tylko jego wygląd zewnętrzny, ale również charakter i spojrzenie na wojnę. Napoleon zaczął się upajać ogromem swojej władzy, potęgą imperium, ilością wojska.
To artykuł, do którego dostęp mają nasi cyfrowi prenumeratorzy
Chcesz czytać dalej ten tekst?
Chcesz mieć nieograniczony dostęp do wszystkich płatnych artykułów na Polityka.pl i innych korzyści?
Wypróbuj za 1 zł