Buty. Cesarz przywiązywał wielkie znaczenie do szybkości przerzucania dużych mas wojska, buty piechurów musiały więc być w przyzwoitym stanie. Zwracał na to większą uwagę niż na zaopatrzenie armii w żywność czy też na organizację służby zdrowia. Wykonane były z grubej bydlęcej albo świńskiej skóry, podbite mocnymi gwoździami. Nie było różnicy między butem na nogę prawą i lewą. Przyjmowano, że dobra para obuwia winna wystarczyć do przejścia 1000 km. W celu zapewnienia armii odpowiedniego zasięgu działania cesarz starał się, aby jego żołnierze mieli trzy pary butów: jedną na nogach, a dwie w tornistrze.
Pomocnik Historyczny
„O roku ów: 1812”
(100059) z dnia 27.11.2012;
A WIĘC WOJNA;
s. 57
