GWARDYJSKA ZAŁOGA OKRĘTOWA. W pierwszych miesiącach 1863 r., krótko po wybuchu powstania, namiestnik Królestwa Polskiego wielki książę Konstantin Nikołajewicz Romanow (honorowo noszący stopień generała-admirała) zaproponował utworzenie na Wiśle flotylli złożonej z uzbrojonych statków parowych i żaglowo-wiosłowych. Jako obsadę tych jednostek przewidziano jedną z kompanii tzw. gwardiejskogo fłotskogo ekipaża. Formacja ta, której nazwę można tłumaczyć jako gwardyjską załogę okrętową, została utworzona 16 lutego 1810 r. Jej zadaniem była ochrona przepraw rzecznych i mostów dla wojsk lądowych oraz zaopatrywanie armii drogami wodnymi. Uczestniczyła w tej roli m.in. na Wiśle podczas kampanii 1813 i 1831 r.
Pomysł namiestnika został zaakceptowany i krótko potem na obsadę flotylli wyznaczono stacjonującą w Sankt Petersburgu 4 kompanię ekipaża pod dowództwem kapitana-lejtnanta Konstantina Niebolsina (dowódcy jachtu cesarskiego „Koroliewa Wiktoria”).