Z kilkunastu świąt żydowskiego roku kalendarzowego, do najważniejszych należy obchodzone w miesiącu tiszri (wrzesień-październik) Rosz ha-Szana (hebr. początek roku). Zgodnie z tradycją jest to dzień osądzania przez Najwyższego ludzkich uczynków w minionym roku; ludzi dobrych zapisuje się do Księgi Życia, złych – do Księgi Śmierci, a wyrok na pozostałych zawiesza się na 10 dni. Jest to czas skruchy i pokuty, kończący się świętem Jom Kippur (hebr. dzień pojednania) – najbardziej uroczystym i najważniejszym. W przededniu Żydzi zwracają się w geście pojednania do wszystkich, z którymi poróżnili się w minionym roku. Starają się też wynagrodzić wyrządzone krzywdy. Ścisły post (łącznie z zakazem picia) obowiązuje od zachodu słońca dnia poprzedniego do zachodu w Jom Kippur. Należy także zrezygnować z wszelkich cielesnych przyjemności: mycia, noszenia skórzanego obuwia, stosunków seksualnych, namaszczania ciała. Głównym elementem modłów w synagodze jest wyznanie Bogu grzechów. Wierni odziani są w białe szaty na znak czystości i pokory.
W miesiącu adar (luty-marzec) obchodzone jest Purim (od hebr. pur – los), Święto Losów, upamiętniające ocalenie Żydów od prześladowań z rąk Hamana, ministra perskiego króla. Po modłach w synagodze zasiada się do świątecznego posiłku. Podawane są specjalne trójkątne ciasteczka, nadziewane suszonymi owocami, orzechami, serem lub makiem z miodem, można też pofolgować sobie w piciu. Rozdaje się prezenty i jałmużnę, a dzieci dostają tym razem purimowe pieniądze.