Moïse Kisling (1891–1953), syn krakowskiego szewca, niewątpliwie najbardziej znany polski malarz żydowskiego pochodzenia. Studiował w ASP w Krakowie u Józefa Pankiewicza. W 1911 r. wyjechał do Paryża. Zaliczany do najważniejszych artystów École de Paris, przyjaźnił się z Modiglianim i Picassem. Był członkiem Związku Zawodowego Malarzy i Rzeźbiarzy Polskich w Paryżu.
Jankiel Adler (1895–1949), uczył się malarstwa w Barmen. Do Łodzi przywiózł fascynację niemieckim ekspresjonizmem. Przyjaźnił się z Kokoschką i Klee. W Polsce został członkiem grupy Jung Idysz. W 1937 r. w hitlerowskich Niemczech cztery jego obrazy zostały pokazane na wystawie „Sztuki Zdegenerowanej”. W 1940 r. zgłosił się na ochotnika do armii polskiej we Francji. Zmarł na atak serca w Anglii.
Artur Nacht-Samborski (1898–1974), studiował w ASP w Krakowie. W 1924 r. wyjechał z grupą Komitetu Paryskiego do Paryża, gdzie przebywał do 1939 r. W latach 1941–42 w getcie lwowskim, później ukrywał się pod nazwiskiem Stefan Samborski. Po wojnie profesor PWSSP w Sopocie i ASP w Warszawie. Przedstawiciel koloryzmu, malował martwe natury, pejzaże i akty.
Mela Muter (Maria Melania Mutermilch, 1876–1967), większość życia spędziła we Francji, dokąd wyjechała w 1901 r. Od 1902 r. jej obrazy pojawiały się na dorocznych zbiorowych wystawach w Paryżu, ale także w Krakowie, Lwowie i Warszawie. W 1923 r. w warszawskiej Zachęcie została zorganizowana duża wystawa jej twórczości. W 1927 r. Muter przyjęła obywatelstwo francuskie.
Eugeniusz Zak (Żak, 1884–1926), pochodził z rodziny zasymilowanych Żydów.