Architekci Paul Ludwig Troost (1878–1934), chociaż nie należał do czołówki, stał się jednym z najważniejszych architektów Hitlera, jego neoklasycystyczne budowle były wizytówką III Rzeszy. Zaprojektowany przez niego Dom Niemieckiej Sztuki w Monachium miał być świątynią prawdziwie narodowej sztuki. Hitler podziwiał Troosta, powierzył mu zaprojektowanie swojej rezydencji przy placu Królewskim w Monachium. Albert Speer (1905–81), zarówno jego ojciec, jak i dziadek byli architektami. Studiował architekturę w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe. W 1931 r. wstąpił do NSDAP, po śmierci Troosta został głównym architektem Hitlera. Zaprojektował Zeppelinfeld i tereny zjazdów partyjnych w Norymberdze, pawilon niemiecki na wystawie światowej w Paryżu, nową Kancelarię Rzeszy w Berlinie, przygotowywał gigantyczne plany przebudowy stolicy Niemiec. Od 1942 r. minister uzbrojenia i amunicji. W procesie norymberskim skazany na 20 lat więzienia. Wilhelm Kreis (1873–1955), studiował w wyższej Szkole Technicznej w Monachium, wykładowca akademicki. W 1896 r. zwyciężył w konkursie na pomnik upamiętniający bitwę pod Lipskiem, w 1941 r. mianowany generalnym radcą budowlanym odpowiedzialnym za projektowanie niemieckich cmentarzy wojennych. Najbardziej znane są monumentalne projekty mauzoleum chwały żołnierskiej w Rosji, Holandii i w Afryce. Malarze Hans Schmitz (Hans Schmitz-Wiedenbrück, 1907–44), uczył się w pracowni malarstwa kościelnego Heinricha Repke. Najbardziej reprezentatywne obrazy: tryptyk „Robotnicy, chłopi i żołnierze” i „Walczący naród”. Paul Mathias Padua (1903–81), Austriak, samouk, namalował portrety Richarda Starussa, Franza Lehara, Herberta von Karajana. Najbardziej znane prace to obraz o tematyce wojennej „10 maja 1940”, „Śpiąca Diana” oraz „Słuchający w radiu przemówienia Hitlera”. Adolf Ziegler (1892–1959), studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Weimarze. W 1925 r. po spotkaniu z Hitlerem wstąpił do NSDAP. W kierownictwie partii został doradcą do spraw sztuk plastycznych. W 1936 r. został mianowany prezesem Izby Sztuk Plastycznych. Rok później zajął się oczyszczaniem sztuki niemieckiej z dzieł „sztuki zdegenerowanej”. W 1943 r. ośmielił się zaproponować rokowania pokojowe z Wielką Brytanią, za co trafił do KL Dachau. Najbardziej znane obrazy: „Cztery żywioły” (wisiały nad kominkiem w monachijskiej rezydencji