Ententa
Francja
Joseph Joffre (1852–1931), marszałek Francji, naczelny wódz od 1914 r., zwolennik działań ofensywnych. Po zwycięskiej bitwie nad Marną niezwykle popularny (Papa Joffre), odwołany w grudniu 1916 r.
Robert Nivelle (1857–1924), generał dywizji, naczelny wódz od 1916 r., wyznawca zasady „artyleria zdobywa, piechota okupuje”, zwolennik agresywnych działań zaczepnych, odwołany po krwawym niepowodzeniu ofensywy z kwietnia 1917 r.
Philippe Pétain (1856–1951), marszałek Francji zwany Lwem Verdun, głównodowodzący armii francuskiej od 1917 r., zwolennik siły ognia, współtwórca strategii wojny na wyczerpanie, powstrzymywał się z generalną ofensywą do czasu przybycia Amerykanów.
Ferdinand Foch (1851–1929), marszałek Francji, Wielkiej Brytanii i Polski, szef francuskiego Sztabu Generalnego, przewodniczący Najwyższej Rady Wojennej Sprzymierzonych i naczelny wódz armii sprzymierzonych (1918), zwolennik działań ofensywnych, uważany za najwybitniejszego generała sojuszników.
Anglia
John French (1852–1925), generał, dowódca Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego od 1914 r. Opinie o nim są skrajne. Wydaje się, że – choć nikt raczej nie odmawiał mu odwagi – był to typowy przypadek wojskowego doskonale przygotowanego do poprzedniej wojny.
Douglas Haig (1861–1928), marszałek polny, dowódca Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego od grudnia 1915 r., nazywany Rzeźnikiem ze względu na schematyczny styl dowodzenia i nieumiejętność stosowania nowej taktyki, co prowadziło do horrendalnych strat.