Sednem utrzymywania kolonii były pożytki finansowe i gospodarcze dla metropolii. Osiągane sprytem i przemocą. Wolnym handlem i niewolnictwem.
Piraci. W XVII i XVIII w. ważnym źródłem dochodów z terytoriów zamorskich był monopol handlowy. Monarchowie pozyskiwali w ten sposób profity bez ponoszenia kosztów. Stosowano tę metodę w większości państw europejskich zainteresowanych handlem lub ekspansją: Hiszpanii, Portugalii, Zjednoczonych Prowincjach (Holandia), Francji i Anglii.
Mieszkańcy Wysp Brytyjskich nieco później włączyli się do handlu atlantyckiego – Nowy Świat został już podzielony traktatem w Tordesillias (1494), dlatego Anglicy rozpoczynali swoje przedsięwzięcia najczęściej jako piraci.
