Czy słusznie polska tradycja zapamiętała ją jako skromną białogłowę, ginącą w cieniu wybitnego męża?
Zapamiętana. W najstarszych polskich annałach, w których kobiety konsekwentnie spychano na margines (według szacunków Marzeny Matli dotyczyło ich nie więcej niż 3 proc. wszystkich zapisków rocznikarskich!), Dobrawa (ok. 930–977) występowała zawsze i to z imienia. Z jeszcze większą atencją pierwszą historyczną władczynię Polski traktowali autorzy kronik. Dla nich to właśnie ona, a nie jej mąż, była postacią autentycznie ciekawą, aktywną i wyjątkowo skuteczną.
