Pechowa zasadzka na Ludwiga Fischera
Pod koniec 1943 r. wywiad AK zdobył informację o polowaniach odbywających się w leśnictwie Mienia koło Mińska Mazowieckiego. Brali w nich udział wysocy rangą niemieccy dostojnicy m.in.: gubernator dystryktu warszawskiego dr Ludwig Fischer, dowódca SS i policji na dystrykt warszawski Franz Kutschera oraz komendant SD i policji bezpieczeństwa na dystrykt warszawski Ludwig Hahn. Podziemie nie mogło zmarnować niepowtarzalnej okazji do likwidacji oprawców, zwłaszcza że leśniczy organizujący łowy był członkiem AK.
Na początku stycznia 1944 r. dowódca Batalionu Zośka por. Ryszard Białous, „Jerzy”, otrzymał rozkaz wskazania oficera, który przeprowadzi akcję. Wyznaczył cichociemnego por. Bronisława Gruna, „Szyba”, który zaangażował do współpracy kolegę skoczka por. Tadeusza Gaworskiego, „Lawę”. Grun rozpatrywał kilka wariantów akcji, w tym likwidację Niemców w trakcie polowania. Jednak po konsultacjach z leśniczym podjął decyzję, że uderzenie należy wykonać podczas powrotu z łowów. Na miejsce akcji wytypowano odcinek trasy Mińsk Mazowiecki–Warszawa na wysokości Wawra.
W stan gotowości postawiono Oddziały Dyspozycyjne Kedywu KG: oddział „Jerzego”, kompanię por. Romana Kiźnego, „Poli”, oraz kompanię por. Juliana Barkasa, „Sawicza”. Ponadto w akcji miało uczestniczyć kilku żołnierzy z oddziału bojowego Delegatury Rządu na Kraj Podkowa/Sztafeta pod dowództwem cichociemnego kpt. Bolesława Kontryma, „Żmudzina”.
Plan zakładał, że pierwszy z samochodów niemieckiej kolumny zostanie zatrzymany za pomocą stalowej liny przeciągniętej przez drogę.