Alfabet turecki – oparty na alfabecie łacińskim, wprowadzony w 1928 r. na miejsce alfabetu arabskiego. Dodano w nim litery nieznane w innych alfabetach, jak ğ i ı (i bez kropki), literom c, j, y nadano inną wymowę, zaś ç i ş przejęto z innych alfabetów. Liczy więc 28 liter: a, b, c, ç, d, e, f, g, ğ, ı, i, j, k, l, m, n, o, ö, p, r, s, ş, t, u, ü, v, y, z.
To artykuł, do którego dostęp mają nasi cyfrowi prenumeratorzy
Chcesz czytać dalej ten tekst?
Chcesz mieć nieograniczony dostęp do wszystkich płatnych artykułów na Polityka.pl i innych korzyści?
Wypróbuj za 1 zł