Malarze w mundurach. Od połowy XVIII w. zachodnioeuropejskie style malarskie i przedstawianie na płótnach zyskują coraz większy wpływ na sztukę osmańską i wypierają starszą i bardziej intymną pod wieloma względami tradycję malarstwa miniaturowego. Ferik Ibrahim Pasza (1815–91), turecki wojskowy, członek Najwyższej Rady Wojskowej w stopniu generała porucznika, który jako jeden z pierwszych zaczął malować obrazy olejne, studiował w Wiedniu. Şeker Ahmed Pasza (1841–1907), osmański malarz i żołnierz, stał się pionierem malarstwa olejnego w imperium. Studiował w Paryżu w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie spędził 7 lat. Malował motywy z natury, takie jak lasy, owoce, kwiaty i zwierzęta. Jego życie i dzieło odzwierciedlały doświadczenia osmańskiej elity w następstwie reform tanzimatu i zbliżenia do zachodniej kultury. Jego kompozycje są oparte na malarstwie europejskim, ale nigdy nie stracił on kontaktu ze sztuką orientalną. Awansował też w hierarchii wojskowej i został w 1890 r. mianowany generałem porucznikiem, odpowiedzialnym na dworze za zakup europejskich obrazów dla pałacu. Nabył też większość dzieł Ferika Ibrahima Paszy.
Osmański modernizm. Ze szkół wojskowych pochodziło wielu twórców z wczesnego okresu tzw. osmańskiego modernizmu. Hüseyin Zekai Pasza (1860–1919), absolwent szkoły wojskowej, malował krajobrazy, architekturę i martwą naturę. Został przewodniczącym Wojskowej Komisji Budownictwa i powierzono mu towarzyszenie cesarzowi Wilhelmowi II podczas jego wycieczki do Syrii, jako znawcy starożytnych budowli. Süleyman Seyyid Bey (1842–1913), znany przede wszystkim z malowania martwych natur, uczęszczał do Akademii Wojskowej (Kara Harp Okulu).