Na początku był ułan. W XVI-wiecznym systemie leksykalnym polszczyzny jest obecny wyraz ułan w znaczeniu: książę tatarski; jeździec tatarski. Dopiero w XIX w. historyczne słowniki języka polskiego notują ułana jako jeźdźca, kawalerzystę (w wojsku polskim). Jazda z tradycjami ułańskimi wywodzi się od Mongołów i Tatarów. Turecka zdrobniała forma ogłan (chłopiec, pacholę, zuch) użyta po imieniu własnym oznacza książąt z rodziny chanów tatarskich.
To artykuł, do którego dostęp mają nasi cyfrowi prenumeratorzy
Chcesz czytać dalej ten tekst?
Chcesz mieć nieograniczony dostęp do wszystkich płatnych artykułów na Polityka.pl i innych korzyści?
Wypróbuj za 1 zł