Hidźrowie – ani mężczyźni, ani kobiety, to jedna z najbardziej kontrowersyjnych grup w Indiach
Co to za człowiek. Hidźrą staje się osoba urodzona jako mężczyzna, czasem hermafrodyta, która przyjmuje kobiece zachowania i ubiór oraz w formalny sposób zostaje przyjęta do tej grupy. Hidźra, rzeczownik rodzaju męskiego o niepewnej etymologii, ma charakter pejoratywny. Pochodzi on z języka urdu i być może wiąże się z perskim hiz (zniewieściały) lub hećgah, ten, który jest nigdzie (od heć – nic, coś nieważnego). Można też wywodzić jego znaczenie z arabskiego hjr (ten, który opuścił własny ród).
We współczesnych Indiach słowo hidźra używane jest w odniesieniu do mężczyzny pozbawionego męskości, eunucha, impotenta i ma aspekt deprecjonujący. W różnych stanach indyjskich określani przeróżnymi mianami (np. khunsa, masiba, dźogappa, kothi, chusra, ali, ćakka, śiw-śakti, thirunangai) sami nazywają siebie kinnar (dosł. co to za człowiek) lub arawani (w nawiązaniu do wątku transseksualnego z południowej wersji „Mahabharaty”).
Starożytne korzenie. W starożytnych Indiach współwystępowanie trzech płci nie było kwestionowane. Już w wedach wzmiankuje się o trzech naturach: męskiej, żeńskiej i trzeciej (sanskr. tritija prakriti). Trzecia natura jest połączeniem dwóch pierwszych w różnych stopniach: od interseksualizmu przez transwestytyzm aż po transseksualizm. Staroindyjski językoznawca Patańdźali w swej gramatyce sanskrytu wymieniał trzy rodzaje gramatyczne wywodzące się z trzech płci naturalnych (męski: pums-prakriti, żeński: stri-prakriti i nijaki: napumsaka). O trzech płciach mówi się także w kodeksie prawnym „Manusmriti” czy traktacie o miłości „Kamasutra”.