Cywilizacja starożytnego Egiptu

Faraonowie władali jedną z najwspanialszych cywilizacji w dziejach świata. Instytucja ich urzędu była tak silna, że przetrwała niepodległy Egipt.

BEW Amenhotep I, władca z XVIII dynastii, w królewskiej chuście zwanej nemes. Posąg znaleziony w Deir el-Medina wykonano za panowania XIX dynastii.

Boscy faraonowie. Słowo faraon wywodzi się z egipskiego Per Aa oznaczającego Wielki Dom. Początkowo było to jedno z określeń królewskiego pałacu, z czasem zaczęło odnosić się także do zamieszkującego w nim władcy. Najważniejszym z królewskich tytułów był jednak bez wątpienia nesut biti, dosłownie: ten, który należy do trzciny i pszczoły. Te ostatnie były symbolami dwóch części, na które dzieliła się ziemia faraonów: Górnego i Dolnego Egiptu. Dolny (symbol pszczoły) obejmował Deltę Nilu, zaś Górny (symbol trzciny) rozciągał się od współczesnego Kairu aż do okolic dzisiejszego Asuanu.