Pomocnik Historyczny

„Każdy król Górnego i Dolnego Egiptu jest ojcem i matką wszystkich ludzi”

Cywilizacja starożytnego Egiptu

Początki cywilizacji starożytnego Egiptu sięgają VI tysiąclecia p.n.e., gdy na terenie Dolnego Egiptu pojawiły się pierwsze kultury neolityczne. Początki cywilizacji starożytnego Egiptu sięgają VI tysiąclecia p.n.e., gdy na terenie Dolnego Egiptu pojawiły się pierwsze kultury neolityczne. BEW
Faraonowie władali jedną z najwspanialszych cywilizacji w dziejach świata. Instytucja ich urzędu była tak silna, że przetrwała niepodległy Egipt.
Amenhotep I, władca z XVIII dynastii, w królewskiej chuście zwanej nemes. Posąg znaleziony w Deir el-Medina wykonano za panowania XIX dynastii.BEW Amenhotep I, władca z XVIII dynastii, w królewskiej chuście zwanej nemes. Posąg znaleziony w Deir el-Medina wykonano za panowania XIX dynastii.

Boscy faraonowie. Słowo faraon wywodzi się z egipskiego Per Aa oznaczającego Wielki Dom. Początkowo było to jedno z określeń królewskiego pałacu, z czasem zaczęło odnosić się także do zamieszkującego w nim władcy. Najważniejszym z królewskich tytułów był jednak bez wątpienia nesut biti, dosłownie: ten, który należy do trzciny i pszczoły. Te ostatnie były symbolami dwóch części, na które dzieliła się ziemia faraonów: Górnego i Dolnego Egiptu. Dolny (symbol pszczoły) obejmował Deltę Nilu, zaś Górny (symbol trzciny) rozciągał się od współczesnego Kairu aż do okolic dzisiejszego Asuanu.

Dla starożytnych Egipcjan król był żywym wcieleniem Horusa, boga nieba i władzy królewskiej jako takiej. Jak bowiem stwierdził Rechmira, wezyr (zwierzchnik królewskiej administracji) z czasów Thotmesa III z XVIII dynastii: „Każdy król Górnego i Dolnego Egiptu jest bogiem, dzięki wskazaniom którego możliwe jest życie, ojcem i matką wszystkich ludzi, i nie ma sobie równego”. Jako istota o podwójnej – boskiej i ludzkiej – naturze faraon był jedynym pośrednikiem między bogami a ludźmi, jedyną osobą upoważnioną do kontaktów z tymi pierwszymi. Boskość króla była tak potężna, że zwykły śmiertelnik nie mógł go nawet dotknąć, nie narażając się przy tym na negatywne skutki działania boskiej mocy.

Dla starożytnych Egipcjan najważniejszym zadaniem króla było nieustanne podtrzymywanie porządku Maat, kosmicznego ładu, ustanowionego przez boga słońca Ra w momencie stworzenia świata. Z tego wynikały wszystkie zadania szczegółowe, jak obrona kraju przed wrogami zewnętrznymi i wewnętrznymi, troska o właściwą redystrybucję zapasów, budowa świątyń itp., gdyż każde, choćby najmniejsze niedopatrzenie ze strony króla wiązać się mogło z naruszeniem delikatnej i kruchej harmonii Maat.

Pomocnik Historyczny „Faraonowie” (100130) z dnia 23.04.2018; Epoka i władcy; s. 18
Oryginalny tytuł tekstu: "„Każdy król Górnego i Dolnego Egiptu jest ojcem i matką wszystkich ludzi”"
Reklama