Barbara Radziwiłłówna (1520–1551), królowa od 1550 r.
Druga żona Zygmunta Augusta, córka hetmana wielkiego litewskiego Jerzego Radziwiłła. Jej ślub z królem wywołał powszechne wzburzenie. Była narzędziem potężnego rodu w walce z Boną. Aby utrzymać małżeństwo z Barbarą, władca poszedł na wiele ustępstw wobec opozycji. Zmarła w potwornych cierpieniach z powodu choroby wenerycznej. O jej otrucie podejrzewano Bonę.
Anna Jagiellonka (1523–1596), królowa w latach 1575–1586
Ostatnia z rodu. Po śmierci brata Zygmunta Augusta stała się przedmiotem targów politycznych. Wyswatano ją za Henryka Walezego, ale ten uciekł do Francji. Podczas drugiej elekcji w 1575 r. okrzyknięto ją królową Polski i przeznaczono za męża Batorego. Przystojny Węgier porozumiewał się z brzydką, jędzowatą żoną za pośrednictwem tłumacza i unikał jak ognia jej sypialni. Odsunął ją także od spraw państwowych. Przyczyniła się do wyboru na króla siostrzeńca, Zygmunta III.
Anna Austriaczka (1573–1598), królowa od 1592 r.
Pierwsza żona Zygmunta III Wazy, królowa Szwecji i Polski. Matka pięciorga dzieci, z których przeżył jedynie Władysław, późniejszy król. Nielubiana przez polskich podanych, za namową Piotra Skargi nauczyła się mówić w ich języku. Tworzyli z królem kochającą się parę. Duża rzadkość w tamtych czasach.
Konstancja Austriaczka (1588–1631), królowa od 1605 r.
Druga żona Zygmunta III Wazy, siostra pierwszej. Ten ślub wymagał papieskiej dyspensy, a w Polsce wywołał głośny skandal. Przeciwko związkowi występowali rokoszanie walczący pod sztandarami Mikołaja Zebrzydowskiego. Była strażniczką interesów Habsburgów w Rzeczpospolitej. Nietolerancyjna, o twarzy zniekształconej wytrzeszczem oczu, wywierała zły wpływ na króla, któremu urodziła aż siedmioro dzieci.