Idi Amin Dada (1925–2003). Karierę zrobił w brytyjskiej armii kolonialnej. Choć był analfabetą i nie zdał egzaminu na stopień oficerski, to imponował sylwetką (193 cm wzrostu) i siłą fizyczną. W chwili uzyskania przez Ugandę niepodległości w 1962 r. był kapitanem, a osiem lat później dowódcą jej sił zbrojnych – błyskawiczny awans zawdzięczał m.in. poparciu Brytyjczyków. Obaliwszy Miltona Obote objął w 1971 r. urząd prezydenta kraju. Jego rządy charakteryzowały brutalne represje, masakry ludności cywilnej oraz impulsywne decyzje (np. wypędzenie z Ugandy hindusów). Jako przyjaciel Muammara Kaddafiego chętnie wspierał terroryzm. W 1976 r., kiedy bojownicy Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny porwali samolot pasażerski, którego pasażerowie byli w większości pochodzenia żydowskiego, Amin udzielił im schronienia na lotnisku w Ugandzie. Odbicie zakładników przez izraelskie służby (operacja Entebbe) było kompromitacją reżimu.
Dyktator chętnie przyznawał sobie pompatyczne tytuły, np. Pogromcy Imperium Brytyjskiego w Afryce czy Niekoronowanego Króla Szkocji (był nią zafascynowany jako krajem, który walczył z Anglią). Kres jego rządom położyła wojna z Tanzanią (1978–79), która wsparła ugandyjskich opozycjonistów, z byłym prezydentem Obote na czele. Wygnany z kraju Amin udał się na polityczną emigrację do Arabii Saudyjskiej, gdzie dożył swoich dni, opływając w luksusy. Do dziś jest wzorcem afrykańskiego dyktatora i brutalnego kacyka. Rządom Amina został poświęcony film „Ostatni król Szkocji” (2006 r., reż. Kevin Macdonald), a Forrest Whitaker, który wcielił się w jego rolę, otrzymał Oscara.
Jean-Bédel Bokassa (1921–96). Za młodu był podoficerem francuskiej armii kolonialnej. Podczas II wojny światowej walczył po stronie Wolnej Francji, później brał udział w wojnie w Indochinach (otrzymał m.