„Od najdawniejszych czasów narzędziem zbliżenia narodów bywała kobieta”
Królewny – żony i matki władców
Misja królewien. Królewny od dziecka były przygotowywane do roli żon obcych władców i matek następców tronu, ale ich los był niepewny. Często jako dziewczynki udawały się na obcy dwór, gdzie czekał o wiele starszy małżonek, wychowany w innej kulturze i obyczaju. Zdarzało się, że miał dzieci z poprzedniego małżeństwa, prowadził hulaszczy tryb życia lub odsyłał żonę na rodzinny dwór z chwilą zakończenia sojuszu z jej rodziną. W razie śmierci męża królowa bywała skazana na klasztor, tułaczkę po dworach krewnych lub kolejne – niekoniecznie udane małżeństwo.
Choć wiele Piastówien i Jagiellonek miało tytuły królowych – a nawet cesarzowych – zazwyczaj nie sprawowały realnej władzy. Jednak to dzięki nim mieszała się krew różnych dynastii europejskich, a potomkowie Piastów i Jagiellonów znaleźli się na wielu tronach: szwedzkim, duńskim, niemieckim, ruskim, węgierskim, czeskim, a nawet hiszpańskim i angielskim.
Legendarna królowa Węgier Adelajda (X w.). Niewiele wiemy o najstarszych Piastównach z powodu „milczenia źródeł”, ale pierwszą z nich wydaną za obcego władcę miała być Adelajda, siostra Mieszka I. Choć większość badaczy traktuje ją jako postać legendarną, w kronice Thietmara występuje jako Biała Knegini, czyli Piękna Pani, która nadużywa trunków, jeździ konno, a nawet zabija w gniewie człowieka. Udało jej się jednak zrehabilitować po ślubie z Gejzą, węgierskim księciem z dynastii Arpadów, który rządził Węgrami od 970 r. Nie tylko urodziła syna, przyszłego Stefana I – świętego i patrona Węgier, ale też przekonała męża do przyjęcia chrześcijaństwa.
Królowa Szwecji i Danii Świętosława-Sygryda (960/972 – po 1016). Kolejna Piastówna, córka Mieszka I i siostra Bolesława Chrobrego, została wydana za króla Szwecji Eryka Zwycięskiego (pan.