(39–81 r.) cesarz od 79 r.
Najważniejszym źródłem na temat Tytusa jest biografia Swetoniusza, która miała pokazać, jak z playboya wyrósł wzorcowy władca, który – choć rządził krótko – zdobył sympatię ludu, senatu i rzymskich dziejopisarzy.
Tytus urodził się jako syn Wespazjana i Domitylli Starszej. Dzięki temu, że ojciec robił karierę polityczną za panowania Klaudiusza, wychowywał się na dworze władcy i uczył wraz z synem cesarza, Brytanikiem (cudem uniknął śmierci, gdy skosztował przeznaczonej dla Brytanika potrawy zatrutej na rozkaz Nerona).
Pomocnik Historyczny
„Cesarze Rzymu”
(100195) z dnia 09.05.2022;
Portrety;
s. 41
