Konfucjański system społeczny i religijny w Korei

Feudalna struktura społeczeństwa koreańskiego.

Trzy Królestwa

Rangi. Etnogeneza Koreańczyków wskazuje, że współcześni mieszkańcy półwyspu są w dużej mierze potomkami prehistorycznej ludności z południowej Syberii i Mandżurii, która – po migracjach – zasymilowała się z miejscowym ludem. Informacje na temat życia społecznego w starożytnym Gojoseonie są jednak ograniczone i często opierają się na mitach i legendach. Więcej wiemy o epoce Trzech Królestw, gdy w państwach istniejących na Półwyspie Koreańskim zostały powołane instytucje polityczne, prawne i edukacyjne. Na szczycie społecznej hierarchii stał władca. Większość społeczeństwa stanowiło pospólstwo (pyeongmin), niebędące ani arystokracją, ani niewolnikami. Najniżej znajdowali się niewolnicy. Lud był zobowiązany płacić podatki.

Najbardziej złożona struktura społeczna, związana z tradycjami buddyjskimi, wykształciła się w królestwie Silla. Opierała się na systemie rang golpum (dosł. ranga kości) oraz dupum (dosł. ranga głowy). Miała kluczowe znaczenie dla ustalania statusu społecznego, praw, przywilejów i awansów. System rang obejmował takie aspekty, jak np. ubiór, wielkość domu oraz prawa małżeńskie, i był dziedziczony. Awansowanie do wyższej bądź degradacja do niższej rangi następowało w drodze nagradzania lub karania. Jednostki, które wykazywały się właściwym postępowaniem moralnym, osiągnięciami społecznymi lub lojalnością wobec władcy, mogły liczyć na nagrodę, a w przeciwnym przypadku były karane. W ramach tego systemu na szczycie znajdowały się dwie klasy królewskie: seonggol (dosł. święte kości) i jingol (dosł. prawdziwe kości). Z czasem liczba arystokratów świętych kości malała, ponieważ tytuł był nadawany tylko tym, których oboje rodzice mogli tytułować się jako święte kości.