Jądrowa polisa na życie
Narodowa broń jądrowa – wielki cel reżimu Kimów
Sześć eksplozji. 10 października 2006 r. północnokoreańska Centralna Agencja Informacyjna poinformowała, że w dniu poprzednim o godz. 11.35 czasu lokalnego przeprowadzono doświadczalną, podziemną eksplozję nuklearną. Próba miała miejsce w górzystym regionie na północy kraju, w masywie Mantap (prowincja Hamgyeong Północny). Siłę eksplozji – po dokładnych analizach – określono na ok. 0,7 kt. W następnych latach zdetonowano jeszcze pięć ładunków: w maju 2009 r. (5,4 kt), w lutym 2013 r. (14 kt), w styczniu oraz wrześniu 2016 r. (14 kt i 18 kt), we wrześniu 2017 r. (160 kt). W przypadku dwóch ostatnich prób ogłoszono, że zdetonowano ładunki przenoszone przez rakiety balistyczne.
Broń jądrowa. Budowa narodowej broni jądrowej była celem reżimu Kim Ir Sena od połowy lat 80. XX w. W tym celu wykorzystano zarówno wiedzę zdobytą podczas eksploatacji sowieckiego reaktora IRT-2000 zainstalowanego w 1963 r. w centrum badawczym Jongbjon (oddalonym o 100 km od stolicy kraju), jak i informacje zdobyte od pakistańskiego (wykształconego w RFN i Holandii) fizyka nuklearnego Abdula Qadeera Khana. Wsparcie pakistańskie dotyczyło przede wszystkim technologii wzbogacania uranu i było kluczowe, gdyż zarówno Związek Sowiecki, jak i Chiny nie zamierzały wspomagać koreańskiego programu nuklearnego. W ramach wymiany dobrych usług Pakistan zyskał dostęp do techniki rakietowej, co umożliwiło mu budowę skutecznych środków przenoszenia wytworzonych głowic. (Pakistan przeprowadził pierwszą eksplozję nuklearną w 1998 r.).
Doprowadzając do końca projekt atomowy, dynastia Kimów ewidentnie ograła społeczność międzynarodową, łamiąc postanowienia traktatu o nieproliferacji broni jądrowej, do którego przystąpiła w 1985 r. (a wypowiedziała w 1993 r.